پیش‌نیازهای کلیدی تحقق دیپلماسی شهری کارآمد در سطح جهانی

سیاست‌گذاری داخلی شهری

• تعامل با دولت‌های ملی و چارچوب‌های قانونی: برای تحقق دیپلماسی شهری، ایجاد هماهنگی میان شهرداری و دولت مرکزی حیاتی است. شهرها باید در چارچوب قوانین کشوری عمل کنند و فعالیت‌های بین‌المللی خود را در راستای سیاست‌های کلان ملی طرح‌ریزی کنند. در سند راهبردی دیپلماسی شهری توکیو بر همکاری و مشارکت با دولت مرکزی تأکید شده و تصریح شده که دیپلماسی شهری باید اهداف ملی را تقویت کند. همچنین مطالعات نشان می‌دهد روابط مثبت با دولت ملی و حمایت سیاسی رهبران شهر از مهم‌ترین عوامل موفقیت دیپلماسی شهری هستند. بدین ترتیب، فراهم ساختن الزامات حقوقی و نهادی (مانند اختیارات قانونی شهرداری برای انعقاد تفاهم‌نامه‌های بین‌المللی یا هماهنگی نمایندگان رسمی با وزرات امور خارجه) از پیش‌نیازهای کلیدی است.
• ساختارها و نهادهای اجرایی: شهرداری‌ها معمولاً برای مدیریت فعالیت‌های بین‌المللی، واحد یا دفتر ویژه‌ای تشکیل می‌دهند. این نهادها مسئول برنامه‌ریزی و پیگیری تعاملات بین‌المللی شهر هستند؛ وظایفی مانند مدیریت شهرهای خواهرخوانده، عضویت در شبکه‌های جهانی، روابط با نمایندگی‌های دیپلماتیک و کنسولی خارجی، برگزاری رویدادها و روزهای بین‌المللی، بازاریابی شهری در خارج از کشور و هماهنگی سفرهای رسمی شهردار بر عهده این دفاتر است. وجود چنین ساختاری سازمانی به شهرداری امکان می‌دهد فعالیت‌های خارج از کشور خود را سیستماتیک پیش ببرد. به‌عنوان مثال در برخی کلان‌شهرهای آلمان و بریتانیا، هر دفتر بین‌الملل شهری ۵ تا ۱۵ نفر نیروی تخصصی دارد و بودجه‌اش سالانه صدهزارها یورو برآورد می‌شود.
• منابع انسانی و توانمندی‌ها: توسعه مهارت و تخصص کارکنان شهری در زمینه روابط بین‌الملل ضروری است. بر اساس تحقیقات، کمتر از نیمی از کارکنان درگیر در فعالیت‌های بین‌المللی شهری آموزش دیده‌اند. فقدان آموزش تخصصی و تجربه کافی، همراه با نبود دوره‌های آموزشی هماهنگ، از موانع عمده معرفی شده است. برای جبران این کمبود، برگزاری دوره‌های تخصصی و کارگاه‌های مهارتی (مانند مدارس دیپلماسی شهری یا دوره‌های بین‌المللی مدیریت شهری) توصیه شده است.  به‌عنوان نمونه، مدرسه دیپلماسی شهری ملبورن و کارگروه‌های بین‌المللی شهرداران (GMF) نمونه‌هایی از ابتکارات آموزش متقابل بین شهرها هستند که توان کارکنان محلی را تقویت می‌کنند.
• منابع مالی: تخصیص بودجه کافی برای دیپلماسی شهری از دیگر پیش‌نیازها است. شهرداری‌ها به منابع مالی نیاز دارند تا در اجلاس‌ها و کنفرانس‌های بین‌المللی مشارکت کنند، هیئت‌های خارجی را میزبانی یا اعزام نمایند، و پروژه‌های همکاری مشترک را تأمین مالی کنند. بررسی‌ها نشان می‌دهد کمبود بودجه و منابع لازم برای تعاملات بین‌المللی یکی از سه مانع اصلی پیش روی دیپلماسی شهری است. بنابراین، در بودجه‌ریزی شهری باید اعتبارات مشخصی برای برنامه‌های بین‌الملل در نظر گرفته شود.
• مشارکت جامعه مدنی: حمایت و مشارکت شهروندان در امور دیپلماسی شهری نه تنها موجب مشروعیت بیشتر می‌شود، بلکه منابع انسانی ارزشمندی را در اختیار شهرداری می‌گذارد. شهرهایی که جوامع مهاجر و اقلیت‌های قومی خود را در برنامه‌های بین‌المللی دخیل می‌کنند، برند جهانی قدرتمندتری می‌سازند. برای مثال بسیاری از کلان‌شهرها به شبکه‌های اجتماعی و سازمان‌های مردمی مختلف متصل هستند و با تقویت ظرفیت این جوامع محلی از طریق آموزش، توانمندسازی و ایجاد فرصت‌های مشارکتی همبستگی داخلی و نفوذ خارجی خود را افزایش می‌دهند.
• زیرساخت‌های دیجیتال و ارتباطی: در دنیای امروز، داشتن زیرساخت‌های قوی ارتباطی (اینترنت پرسرعت، مراکز داده، سامانه‌های اطلاعات و ابزارهای هوشمند شهری) برای دیپلماسی کارآمد ضروری است. شهرهای هوشمند با بهره‌گیری از فناوری‌هایی مانند اینترنت اشیا، هوش مصنوعی و سامانه‌های تحلیل داده، خدمات شهری را بهبود می‌بخشند و از طریق تبادل فناوری و تجربه با شهرهای دیگر می‌توانند نوآوری را تسریع کنند. علاوه بر این، برندسازی شهر به عنوان «شهر هوشمند» می‌تواند سرمایه‌گذاران و متخصصان بین‌المللی را جذب کند. به‌عنوان مثال، بارسلونا با معرفی خود به‌عنوان یک مرکز فناوری و نوآوری، توانسته است شرکت‌های خارجی بزرگی را جذب و اقتصاد گردشگری خود را تقویت کند.